Sigara bırakma
Gençlik hatırası olarak aldığım, liseli yıllarımdaki en büyük zevklerimden biriydi… En azından o zamanlar bana öyle geliyordu. 14 yılın sonunda bu zevkimden vazgeçtim, daha büyük zevklerim için…
Aldığım maaşımı umarsızca yatırdığım dumanı bir Temmuz günü bırakmaya karar verdim. O zamanlar sigaradan saygı olur, büyüklerin yanında içmezdik. İşte öyle saygı duyacağım bir büyüğümün yanında yaklaşık 10 saat geçirdikten sonra yaktığım sigarayla elveda dedim, hiç bir zaman bırakamam dediğim, ama adını koyamadığım… Halen içen kişilerde görürüm iç çekişlerini, onunla bütün oluşlarını. Saatler sonunda içime çektiğim dumanın ardından, dönen saçlarım… Ben öyle diyorum… Başımın dönmesiyle kendi kendime; ” Ne yapıyorum ben… Ne içiyorum? ” dediğimi ve söndürdükten sonra paketi atışımı hatırlıyorum.
İlk 3 gün çok zor geçti benim için… Öylesine bir alışkanlık kazanmışım ki, her boş anımda elimi cebime atmaktan, özellikle yemek sonraları, çay ve kahve yanında, yürüyüşte hep benim yanımdaydı sigara hevesi karanlık düşüncelerimle. İçimde bir şeyler var, hırpalıyor beni. Yoruluyorum. Son yaktığım sigara geliyor aklıma.
En büyük destekçim su oldu benim. Çerezmiş, çikletmiş… Hepsi yalan. Vazgeçtiğim anlarda yardımcım oldu su. Kana kana su içtim sigara niyetine. Üç günün sonunda biraz daha rahattım ama ellerim yine eksik bir şeylerin peşindeydi. Ardından spora asıldım umarsızca… Çivi çiviyi söker dedim, “……bırakmana çok sevindim” cümleleri arasında.
Günler, günler, derken dört hafta sonunda belirgin değişiklikler yaşadım. Maddi olarak cebimin dolu olmasının yanında uykum düzene girdi, nefes alıp verişim değişti. En çok sevindiğim gece yattığımda dinlediğim, ciğerlerimin yardım çığlıkları atmalarından vazgeçmeleri oldu.
Hani daha erken, bırakırız, şimdi değil diyorduk ya… Kendiniz için olmasa da yakınlarınız, aileleriniz, sizi sevenler için bırakın. Bırakılamayacak bir madde değil sigara ve getirdikleri. Benimle birlikte bırakan onlarca kişi tanıyorum. En önde sevgili eşimin de yüz çevirmesi, kendim bırakmışcasına sevindirdi beni.
Kamu spotları, çevreniz, medya; top yekün bir dağ olmuş sigarayı bırakmanız için sizlere öğütler verirken, sizler neden hâlâ kendinizi zehirlemekte kararlısınız. Kısa hayatımızı neden kaliteli yaşamak istemiyorsunuz. Neden kendinizle birlikte bizleri de zehirlerinize ortak ediyorsunuz. Var mı ki içimizde sigaranın faydaları olduğunu söyleyecek, bizlere sigara içmemize neden olabilecek nokta kadar bir diyeceğiniz var mı? Dinliyorum…
